Voor het eerst, voor het laatst.

De Arosa stond te koop. Met de nadruk op stond, want hij is zojuist verkocht. Een jonge dame uit Doetinchem kwam kijken, rijden en dus ook kopen.

Na het overschrijven van het kenteken werd ik nog netjes thuisgebracht met de Arosa.
Het was volgens mij de eerste keer dat ik achter in de Arosa heb gezeten.
Thuis aangekomen was het uitstappen, handen schudden en toen vertrok de arosa "voor de allerlaatste keer de straat uit".

Deze allerlaatste keer was ook meteen een eerste keer, want voor het eerst sinds 1982 heb ik geen brommer of auto meer om aan te sleutelen. We hebben de Fusion nog, maar op het vervangen van een ruitenwissertje na, zal ik hier weinig aan doen. Het is en blijft natuurlijk de gezinsauto en geen hobby-object.

Ik hoop dat de nieuwe eigenaar net zoveel plezier heeft van de Arosa, als dat ik altijd heb gehad.

Wie A zegt, moet ook B zeggen.

Een maandje na haar A diploma, mocht Floor op voor haar zwemdiploma B.
Wat zal ik er van zeggen......, ze kan gewoon goed zwemmen, is zeer gemotiveerd enne ........... had ik al gemeld dat ze gewoon heel goed kan zwemmen?
Alleen de laatst zwemles voor het examen (de generale repetitie!) wilde het allemaal niet zo heel erg goed lukken.
Voor Floor maakte het niet zoveel uit, maar voor ons was het examen hierdoor extra spannend. Want, wat, als ze, op het examen, niet door "het gat" kan zwemmen?

Op de examendag, s'ochtends vroeg naar het zwembad, omkleden en ACTIE!
Eerst met de kleren aan en daarna was het tijd voor:"de duik door het gat".
Toen Floor aan de beurt was, zag je toch wel een kleine aarzeling, vervolgens nam ze een grote hap adem en daar dook ze......... Zonder problemen ging ze door het gat en om ons heen werd waarderend gemompeld. Het was ook wel een hele mooie duik!
Daarna was het tijd voor de borstcrawl. Een ontzettend mooi gezicht: 5 kinderen op en rij, die bij het fluitsignaal tegelijkertijd het water in duiken voor een half baantje borstcrawl.
Floor heeft een goede slag, maar wat we toen te zien kregen was echt onvoorstelbaar. Als een speer dook ze het water in, strak, snel, super!
Bij de borstcrawl zelf, zag je Floor bij iedere slag een grotere voorsprong nemen. Zo snel had ze nog nooit gezwommen !

Andere vaders en moeders op de tribune hoorde ik dingen zeggen als "zwemkampioen" en "het lijkt Inge de Bruin wel".
Echt zo'n kippenvel moment !

Gelukkig wil Floor nu op JUDO. Ik moet er namelijk niet aan denken om iedere ochtend om half zes met Floor naar het zwembad te gaan, omdat ze zo graag wil wedstrijdzwemmen. Ik zou het echt wel doen, ik doe alles voor mijn meisje, maar mijn nestje is s'ochtends op z'n lekkerst. En als judoka kun je ook naar de Olympische Spelen, toch? Of loop ik nu iets te hard van stapel? Ik ben ook zo trots !

Have a nice TODAY!

De Seat Arosa staat te koop: Niet dat de liefde of de hobby over is, maar de wagen staat meer stil dan dat hij (zij?) rijdt en kost toch iedere maand een flinke zak met duiten. Duiten die ik ook graag aan andere zaken wil besteden.

Een van die zaken is heel misschien een scootertje...........

Ik zag laatst in Eindhoven een "ding" rijden, die ik dus nog nooit eerder had gezien, en al Googlend kwam ik er achter dat het een Honda ZOOMER was.

Vette scooter, STOER DING, een soort JEEP op 2 wielen.
Niet mooi, wel praktisch, technisch hoogwaardig, dus perfect.

Ook in Amerika worden deze Zoomers verkocht, maar dan onder de naam RUCKUS. En zoals je hier in Nederland het Honda Zoomer forum hebt, heb je in Amerika een Ruckus forum: TotalRuckus.com

Op dit forum kwam ik een mooi verhaal tegen over Tae K.: een 25-jarige Koreaan, die tegen zijn ouders gezegd had dat hij in Canada wilde gaan studeren, maar in plaats daarvan in Amerika een Ruckus kocht en totaal onvoorbereid, met 45 km per uur het hele land doorkruist. Totaal onvoorbereid, maar wel met de steun van de hele TOTALRUCKUS-community. Tea K. ontmoet de leden en krijgt slaapplaatsen, warme kleding, bier en eten, internet, gps, telefoon, onderhoud aan de scooter, een plek om op te knappen na een scooterongeval. Werkelijk alles wordt geregeld. De knul bereikt in korte tijd zelfs een soort helden status.
Net zoals ik zitten de meeste vast in baan, gezin en huis en het grootste avontuur is het boodschappen doen op zaterdag (zal ik wel of niet dicht bij de deur van de supermarkt kunnen parkeren?), terwijl Tea K. een avontuur beleeft, waarvan de meeste alleen van kunnen dromen.
Ik ben zelf veel te degelijk om zo iets zonder voorbereiding te doen. Tea K. schijnbaar niet, hij sluit zijn postings dan ook altijd af met:

Have a good TODAY!

Morgen zien we dan wel weer !!