Ik heb een tijdje een Jeep Wrangler gehad, een zeer capabele terreinauto, waarmee dus ook echt in het terrein gereden werd. Ook de verschillende onverharde weggetjes bij ons in de buurt zijn dus uitgebreid verkend.
Zo kwam ik op een zaterdagochtend op een onverharde route terecht, waarbij ik, via wat bosweggetjes met ondiepe greppels, kuilen en bulten, wel héél dicht in de buurt van onze favoriete friettent kon komen. Geen lange omweg over de weg, geen stoplichten, en verkeersdrempels, maar met een lekker rustig tempo, direct op het doel af. PERFECT DUS!
Een tijdje later hadden we bezoek en werd er besloten om friet te gaan halen. Voor mij een mooie gelegenheid om het bezoek te laten zien wat er nu zo mooi is aan een Jeep.
Al rijdend kwam ik er achter dat het kleine regenbuitje van de avond daarvoor iets meer was geweest als een “klein regenbuitje”. De bosweggetjes waren glijbanen, de ondiepe greppels leken sloten, en de bulten waren “een beetje moeilijk” te nemen…….
Natuurlijk kwamen we zonder problemen bij de friettent, maar met de bestelling in de handen, werd door het bezoek geopperd om toch maar via de normale weg terug te rijden:
“stel je voor dat we vast komen te zitten, dat zou wel heel jammer zijn van die lekkere friet………..”
Ik had me tijdens het ritje kostelijk vermaakt, maar voor het bezoek was het blijkbaar toch iets te spannend geweest.
Jeep rijden is schijnbaar niet voor iedereen,
It’s a Jeep thing……………
